ΚΑΝΙΒΑΛΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ Ή ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

Στις 8 Μαΐου γίνεται έκρηξη κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης στα διυλιστήρια των ΕΛ.ΠΕ. στον Ασπρόπυργο με αποτέλεσμα έξι εργαζόμενοι να τραυματιστούν. Μεταφέρονται σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο με εγκαύματα έως και 80% μετά από έκρηξη. Έντεκα μέρες αργότερα, στις 19/5, οι δύο πολυτραυματίες Μπάμπης Δευτεραίος και Ραμαντάν Ντελιλάι δεν τα καταφέρνουν και φεύγουν από τη ζωή. Τέσσερις μέρες αργότερα, στις 23/5, την ίδια κατάληξη θα έχει και ο τρίτος εργάτης Αντώνης Αβραμπός, ενώ ο τέταρτος εργάτης χάνει την μάχη στης 31/05. Μια τραγωδία θα πούνε οι περισσότεροι, μια κοινή προσπάθεια εργοδοσίας, εργαζομένων και κράτους να μην ξαναεπαναληφτούν ατυχήματα θα πούνε οι δολοφόνοι. Δεν ξεχνάμε ούτε τους 14 νεκρούς και 24 τραυματίες της Πετρόλα το Σεπτέμβριο του 1992 που όλως τυχαίως αποτελούσε και πάλι ιδιοκτησία Λάτση. Ήταν πάλι ατύχημα βιασύνης, ήταν πάλι η διαβόητη οικογένεια που μετέφεραν την ευθύνη στους νεκρούς εργάτες. Ξεφτιλισμένοι χασάπηδες ζωών.

Κατά τη διάρκεια της φωτιάς, οι εργαζόμενοι στοιβάχτηκαν σε έναν από τους χώρους στάθμευσης των εγκαταστάσεων, χωρίς να τους επιτρέπεται να μετακινηθούν. Όταν οι εργαζόμενοι άνοιξαν μία από τις εξόδους, προκειμένου να διαφύγουν, το προσωπικό φύλαξης των εγκαταστάσεων τους κυνήγησε για να τους πάρει τις κάρτες εισόδου. Ενώ δεν χτύπησε ο συναγερμός πυρκαγιάς και δεν υπήρχε σχέδιο ασφαλούς εξόδου των εργαζομένων σε περίπτωση πυρκαγιάς η οικογένεια Λάτση αποδίδει ευθύνες με χυδαιότητα στους εργάτες.

Ας το κάνουμε ξεκάθαρο. Τα αφεντικά και το κράτος για λόγους ωραιοποίησης και απενοχοποίησης βαφτίζουν τις δολοφονίες των εργατών, σε εργατικά ατυχήματα.

Το μοναδικό πόρισμα που έχει προκύψει ως τώρα μεταθέτει τις ευθύνες σε ανθρώπινο λάθος αγνοώντας επιδεικτικά τις συνθήκες που μπορεί να το προκάλεσαν. Η αριστερή κυβέρνηση του τόπου με τα δεξιά δεκανίκια, δεν αποδέχεται τις ευθύνες της αλλά με δηλώσεις και ευχολόγια συμπορεύεται με τους χασάπηδες της εργοδοσίας.

Κάθε κρίση είναι κρίση συσσώρευσης, η οποία οδηγεί στη συγκέντρωση του κεφαλαίου. Σε αυτό το σχέδιο μας θέλουν πειθήνιους και παραγωγικούς με κάθε κόστος. Η καπιταλιστική κυριαρχία έχει πλέον ως μοντέλο εργαζομένου, αυτό του επισφαλή με ελαστικό ωράριο.

Στο όνομα της ελευθερίας κίνησης κεφαλαίου, εργασίας και εμπορευμάτων γινόμαστε βορά στην άκρατη κερδοφορία. Κατά τη γνώμη μας η τάξη που θα ανατρέψει αυτό το μεσαίωνα δεν είναι η εργατική, αλλά η “τάξη” των εξεγερμένων μιας διαρκούς εξέγερσης στα διάφορα επίπεδα της πάλης. Οι κινήσεις μας πρέπει να αμφισβητούν κάθε κυρίαρχη θέσμιση στο επίπεδο της κοινωνίας, [οικονομία, πολιτική, διαχείριση της πληροφορίας, πολιτισμό κλπ] με σκοπό την καταστροφή τους. Εμείς οι κολασμένοι της γης, οι δημιουργοί του κοινωνικού πλούτου, παίρνουμε πίσω τον κλεμμένο χρόνο, φτιάχνουμε τις δικές μας κοινότητες αγώνα και διεκδικούμε αδιαπραγμάτευτα και συγκρουσιακά τον δικό μας κόσμο, με βάση τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας και δράσης. Έναν αναρχικό κόσμο χωρίς θύματα, χωρίς δολοφόνους.

Ούτε μισθωτός σκλάβος, ούτε υπήκοος. Γενική επίθεση ενάντια σε κράτος και αφεντικά

Ο αγώνας ενάντια στην δουλεία της εργασίας,

είναι αγώνας για ζωή ενάντια στο θάνατο

Βέροια – Αναρχική ομάδα Μπαρούτι