απο τις 21:00 και μετά..

                                          Γιατί είμαστε η 6η

Το Δεκέμβρη του 2012 οι ζαπατίστας από την Τσιάπας του Μεξικού έκαναν ένα διεθνές κάλεσμα για την αλληλεγγύη και την διάχυση του αγώνα για δημοκρατία, ισότητα, δικαιοσύνη σε ολόκληρο τον κόσμο. Εμείς είμαστε η 6η.

Πάνε χρόνια, που πάψαμε να αναζητούμε σωτήρες, που θα μας οδηγήσουν σε κάποιους παραδείσους, που αυτοί θα σχεδίαζαν για τη λύτρωση μας. Πιστεύουμε ότι εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τον παράδεισο, που εμείς επιλέγουμε να ζήσουμε στο τώρα, χωρίς καμιά προσδοκία από το μέλλον, που δεν αφορά τη ζωή και τις σχέσεις στο παρόν.

Είδαμε μέσα από τους αγώνες μας, τα πολλά λάθη μας, πως η άρνηση ενός κόσμου, που βασίζεται στην εκμετάλλευση, την ανισότητα, τη δύναμη, δεν φτάνει από μόνη της για να τον ανατρέψει, πόσο μάλλον να τον αλλάξει. Καταλάβαμε ότι η άρνηση μπολιάζει μόνο εκείνες τις ψυχές, που δημιουργούν καθημερινές σχέσεις χαράς, χτίζοντας την αλληλεγγύη, την αυτονομία από και για αξιοπρεπείς ανθρώπους, χωρίς την ανάγκη του αφεντικού, του πολιτικού ή άλλου αντιπροσώπου. Τώρα πια χτίζουμε και θέλουμε να χτίσουμε έναν κόσμο αυτονομίας.

Αναγνωρίζουμε φυσικά ακόμα και τώρα πως και η καταστροφή του εξουσιαστικού υπάρχοντος, γεμίζει τα πνευμόνια μας με καθαρό αέρα, και θέληση πάνω στα ερείπια του παλιού να χτίσουμε το νέο. Βλέπουμε πως πολλοί άνθρωποι σαν κι εμάς, που δεν κουβαλάν το φορτίο της ταμπέλας του αναρχικού, του μπάχαλου ή του εξτρεμιστή, χαίρονται το ίδιο αυτή την καταστροφή. Όμως στην καταστροφή και το χάος του καπιταλισμού δεν απαντάς μόνο με το σαμποτάζ του, αλλά και τη κοινωνική απελευθέρωση δομών, πόρων και κυρίως σχέσεων, που οι “από πάνω” έδεσαν και συνεχίζουν να δένουν, με περισσή φροντίδα στο άρμα, που σέρνει τα κουφάρια μας, μες τις αγορές, τα εργοστάσια, τα σχολεία, τα ιατρεία και αλλού.

Θεωρούμε ότι υπάρχει ένας μεγάλος κόκκινος ήλιος, που ανατέλλει από την ανατολή, και δύει στη δύση για όλους τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Αυτό τον ήλιο σήμερα η κυρίαρχη λογική κράτους και αφεντικών, τον στερεί σε δισεκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο: εργάτες κι εργάτριες, άνεργους και άνεργες, άντρες και γυναίκες, είτε είναι ντόπιοι σε μία γη, είτε μετανάστες. Αυτοί οι “από πάνω” στερούν από τους “από κάτω” τα μέσα, τα εργαλεία, τους τρόπους, να χτίσουν έναν κόσμο συλλογικής ευτυχίας. Αυτοί οι “από πάνω” τράβηξαν πάνω από την ανθρωπότητα των “από κάτω” μία κουρτίνα μαύρη, και τους έδεσαν με τις αλυσίδες τους.

Δεν φιλοδοξούμε να υποκαταστήσουμε ως πρωτοπορία, ως ένα νέο “κόμμα”, ως μία δύναμη “από πάνω” που οδηγεί τους “από κάτω”. Δεν έχουμε καμία ανώτερη γνώση του γίγνεσθαι, δεν λειτουργούμε ιερατικά σε σχέση με τις υπαρκτές κοινωνικές δυνάμεις, που καταστρέφουν και δημιουργούν, αντιστέκονται και πυροδοτούν την εξέλιξη στην καθημερινή ζωή μας. Είμαστε κομμάτι αυτών των δυνάμεων και τασσόμαστε συνειδητά μέσα σε αυτές, ενάντια στους “από πάνω” για την κοινωνική απελευθέρωση.

Σε εμάς θα βρεις άνεργους και άνεργες, εργάτες κι εργάτριες, γιατρούς και δικηγόρους, δάσκαλους και μαθητές, ανθρώπους που διαφέρουν ο ένας από τον άλλον αλλά συνθέτουν μαζί τη δύναμη της αυτονομίας των “από κάτω”.

Αναγνωρίζουμε την διαφορετικότητα ως δύναμη ανάσχεσης κάθε εξουσίας, αλλά και ενεργής παρέμβασης για την αλλαγή και την εξέλιξη.  Οι εξουσίες χρησιμοποιούν τη διαφορετικότητα, κατατάσσοντας τους ανθρώπους σε μεγάλους πίνακες, με γραμμές και στήλες, θέλοντας έτσι να αντλήσουν από αυτούς τη μέγιστη ενεργητικότητά τους, για να τη μετατρέψουν σε παραγωγικότητα, κατανάλωση, θέαμα. Οι “από πάνω” σε κάθε κοινωνικό θεσμό, διατάσσουν τους “από κάτω” στα κελιά της καθημερινότητάς τους, στα σχολεία και τα εργοστάσια, την οικογένεια και την τοπική αυτοδιοίκηση, στις ουρές των σουπερμάρκετ και των πολυκαταστημάτων, στα ιατρεία και τις κλινικές.

Θέλουμε να απελευθερώσουμε κάθε πόρο, κάθε δομή, κάθε γωνιά αυτής της γης στην οποία ζούμε, από την αλυσίδα του κέρδους και της εκμετάλλευσης. Δεν αναγνωρίζουμε σε κανένα αφεντικό, σε κανένα τραπεζίτη και τράπεζα, σε κανέναν πατερούλη σε οικογένεια και κόμματα, το δικαίωμα να κυβερνά τις ζωές μας. Αιώνες τώρα, είτε με το μαστίγιο είτε με το καρότο, οι “από πάνω” διαχειριζόταν τη δική μας μιζέρια για την ακόλαστη ικανοποίηση, για περισσότερα κέρδη, περισσότερα πλούτη, περισσότερη δύναμη. Αγωνιζόμαστε και θα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι τέλους για την απελευθέρωσή μας από τη σκλαβιά των “από πάνω”, δημιουργώντας αντιστάσεις αλλά και νέες δομές σε κάθε τομέα της ζωής, όπου δεν υπάρχουν “από πάνω” και “από κάτω”.

Ανακαλύψαμε μέσα στους αιώνες πως, ο μόνος τρόπος να πετύχουμε μία καλή κυβέρνηση είναι ο διάλογος και η δημιουργία μεγάλων και μικρών συμφωνιών (ομοφωνιών) ανάμεσα σε όσους είναι στους “από κάτω”. Η δημοκρατία για εμάς, η “εξουσία” του δήμου δηλαδή, μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα σε συλλογικά μορφώματα, που όλα αποφασίζονται από όλους, όλα ελέγχονται από όλους, όλα λειτουργούν από όλους, σε δομές χωρίς κάποιους αιώνιους “από πάνω”.   Και αυτό το πετυχαίνουμε με την κοινή χρήση κι όχι την ιδιοκτησία (ιδιωτική ή κρατική) των μέσων παραγωγής, των πόρων, των εργαλείων, των δημόσιων χώρων. Κανείς δεν έχει δικαίωμα πάνω στον πλούτο που συλλογικά δημιουργούμε στη διάρκεια μίας ζωής. Καθένας έχει δικαίωμα σε κάθε πόρο, μέσο, δημόσιο χώρο για την ικανοποίηση των αναγκών και των επιθυμιών του, για την εξέλιξη των δεξιοτήτων του, που απλόχερα προσφέρει στους υπόλοιπους με σκοπό τη συλλογική ευτυχία. Κι αυτή η ευτυχία ακόμα και σήμερα μέσα στις συνθήκες κρίσης βρίσκεται σε κάθε στιγμή της συνύπαρξής μας, μέσα στις συνελεύσεις, στους αγώνες μας, στην οικοδόμηση της νέας ζωής.

Βλέπουμε πως οι αδερφοί και οι αδερφές μας σε ολόκληρο τον κόσμο, σιγά σιγά, ξυπνάνε από τον λήθαργο της πλαστικής ευτυχίας του καπιταλισμού και του κρατισμού, και διεκδικούν το αυτονόητο, την αυτονομία των σωμάτων τους, των σχέσεών τους, των δημόσιων χώρων, των εργοστασίων, των πανεπιστημίων κλπ. Στην Τουρκία, την Αίγυπτο, την Ισπανία, την Γερμανία, την Αμερική, το Μεξικό, την Κίνα… σε ολόκληρο τον κόσμο πυροδοτούνται μικρότερες ή μεγαλύτερες εκρήξεις, που βασικό τους χαρακτηριστικό είναι η ενεργοποίηση των “από κάτω” ενάντια στους “από πάνω”.

Παρακολουθούμε, συγκρίνουμε, αναλύουμε, ερχόμαστε σε επαφή μαζί τους, μαθαίνουμε από τους αγώνες και τα λάθη τους, όπως κι αυτοί μαθαίνουν, είμαστε σίγουροι, από τα δικά μας. Είναι ο καιρός πια, όλοι αυτοί οι διαφορετικοί άνθρωποι σε κάθε γωνιά της γης να διαμορφώσουν ένα παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης κι αγώνα, για άμεση δημοκρατία, δικαιοσύνη, δημόσια και ελεύθερα αγαθά

Για την παγκόσμια ειρήνη, σε έναν Κόσμο αυτόνομων κόσμων και μοναδικοτήτων, για τη συλλογική ευτυχία και ζωή, σε μία Γη των ανθρώπων και των ζώων της.

Για όλους αυτούς τους λόγους, και για όλους τους λόγους των εξεγερμένων σε ολόκληρο τον κόσμο, είμαστε η 6η.

Αναρχική ομάδα Μπαρούτι Γενάρης 2014

20 χρόνια επανάσταση, ζαπατίστας…. είμαστε εσείς …. somos la sexta