Το Σάββατο 29.7 αναρτήσαμε πανό για τους απεργούς πείνας στη Μόρια και για την Ηριάννα στο Φεστιβάλ στην Βεργίνα.

προ-επαναστατικό ζωντανό γλέντι αλληλεγγύης για τις διώξεις στο ελευθεριακό στέκι Βέροιας

ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Πραγματοποιήθηκε στην πλατεία δημαρχείου σήμερα παρέμβαση αλληλεγγύης για τον αναρχικό κομμουνιστή Τάσο Θεοφίλου.

Πεταχτηκαν τρικακια, αναρτήθηκε πανό και φωναχτηκαν συνθήματα.

Μπάτσοι δικαστές και λοιπά τσιράκια των από τα πάνω κάτω τα ξερα σας από τον κόσμο του αγώνα και τις κοινότητες μας.

Λευτεριά στον Τάσο Θεοφίλου. Εξέγερση είναι πολιτισμός. Αναρχική ομάδα μπαρούτι.

Αλληλεγγύη στους ολικούς αρνητές στράτευσης

Πολιτισμός είναι εξέγερση

Ολοένα και περισσότερες γίνονται οι δηλώσεις ολικής άρνησης στράτευσης, δηλώσεις συντρόφων, ανθρώπων του αγώνα που τοποθετούνται ευθέως και δημοσίως σε σχέση με τον – ανθρωποφάγο – θεσμό του στρατού. Το κόστος αυτής της ενέργειας είναι συνεχείς ενοχλήσεις από μπάτσους έως στρατοδικεία και τερατώδη πρόστιμα που στοχεύουν στην οικονομική εξόντωση.

Από τον Οκτώβρη του 2016, οι στρατολογικές υπηρεσίες του ελληνικού κράτους έχουν επιδοθεί σε μαζικές αποστολές «ενημερωτικών σημειωμάτων» προς τους ανυπότακτους του ελληνικού στρατού. Γνωστοποιείται στους παραλήπτες ότι «όλες οι ποινικές και διοικητικές κυρώσεις που εκκρεμούν εις βάρος τους θα αρθούν», εφόσον εκείνοι «υπαχθούν» στις διατάξεις περί ρύθμισης της ανυποταξίας.

Επιπλέον, το τελευταίο διάστημα έχουν επιβληθεί σε πολλούς ολικούς αρνητές στράτευσης μέτρα δέσμευσης των προσωπικών τραπεζικών λογαριασμών, κατασχέσεων μισθοδοσιών ή επιστροφής φόρων, καθώς αρνούνται την αποπληρωμή του προστίμου που έχει επιβληθεί στα φορολογικά μητρώα όπως και το οποιοδήποτε «χρέος» προς το έθνος και τον στρατό.

Θεωρούμε πως η ύπαρξη του στρατού σήμερα, αντικατοπτρίζει και αντικατοπτρίζεται από την κοινωνική δομή και οργάνωση είτε σε μοριακό είτε σε θεσμικό επίπεδο. Εντός του εκπαιδεύει και εξοπλίζει ανθρώπους με μίσος για άλλους ανθρώπους. Είναι ο ποιο δολοφονικός από όλους τους θεσμούς. Κεντρικές του σημασίες είναι η υπακοή στον ανώτερο, η ομοιογένεια και ο θάνατος. Όσο για το ποιόν ωφελεί η ύπαρξη του, μας είναι ολοφάνερο: με πρόσχημα την πατρίδα, την εθνική υπερηφάνεια έναντι άλλων λαών, εξυμνεί σφαγές, βιασμούς και πολέμους, δίνει μετάλλια τιμής σε στρατιώτες που σκότωσαν περισσότερους ανθρώπους, διαιωνίζει την ύπαρξή του, δίνει νόημα στους αδελφούς θεσμούς του και υπενθυμίζει με την ιδεολογία που πουλάει, ότι δουλεύει καλά για να προστατεύει τους από πάνω σε βάρος των από κάτω. Το κράτος ενοχλείται από τους ολικούς αρνητές στράτευσης, και αυτός είναι ο λόγος που επιχειρεί με τέτοιες διατάξεις να ακυρώσει αυτήν την προσπάθεια, που δεν είναι μόνο μια δήλωση αλλά πολιτική τοποθέτηση και στάση ζωής

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι με των αγώνα των ολικών αρνητών στράτευσης. Δεν είναι μόνοι. Ο αγώνας ενάντια στο κυρίαρχο και τις σχέσεις που επιβάλει, ο αγώνας ενάντια στην κανονικότητα, την ιεραρχία, την εξατομίκευση, τους ειδικούς και τον θάνατο είναι ο κοινός μας τόπος. Για μια ζωή χωρίς στρατούς, κόμματα, μιζέρια, εκμετάλλευση. Θέλουμε να ζήσουμε ελεύθεροι. Άλλωστε ανατρεπτική ευτυχία, είναι η συλλογική.

Αναρχική ομάδα μπαρούτι

Η καταδίκη της Ηριάννας σε 13 χρόνια κάθειρξη χωρίς ανασταλτικό χαρακτήρα, χωρίς την αναγνώριση ελαφρυντικών, χωρίς κανέναν μάρτυρα και με μόνο στοιχείο την ανυπαρξία στοιχείων που ονομάζεται dna και που αποτελεί τα τελευταία χρόνια της τρομολαγνείας την μόνη επαφή των δικαστών με τον φυσικό κόσμο, δεν αποτελεί ούτε αυθαιρεσία, ούτε δικαστικό λάθος, ούτε κακοδικία, ούτε κάποιου είδους παραλογισμό από πλευράς των δικαστών της. Είναι, η πολύ λογική για την λογική της εξουσίας, στρατηγική συνέχεια στο κυνήγι μαγισσών που εξαπολύει εδώ και καιρό το ελληνικό κράτος, προβάλλοντας το δικό του εθνικό τρομοσήριαλ, μια σημαντική παράμετρο και μπίζνα για την βιτρίνα και τις εξουσίες του. Μια εξουσία που βάλλεται από παντού μπορεί και επιβάλλεται με συνοπτικές διαδικασίες, ιδιαίτερα σε καιρούς που σπάζουν οι βιτρίνες της κι έτσι μπορεί και να γλιτώσει το πλιάτσικο.

Δεκάδες βαρύτατες καταδίκες και ομηρίες, αγωνιστών, συγγενών, φίλων – ένα αδιευκρίνιστο ως προς τα όριά του, όπως μας δείχνει η περίπτωση της Ηριάννας, πλαίσιο ομηρίας ανθρώπων μέσω των οποιονδήποτε μεταξύ τους συσχετισμών και σχέσεων, φυσικά και κάποιες αθωωτικές αποφάσεις πάντα μέσα στα πλαίσια λογικής της εξουσίας, όχι για την αλήθεια, όχι για την δικαιοσύνη, αλλά για την επικύρωσή της. Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για φιλότιμες ή δημοκρατικές εξουσίες, ούτε θεωρούμε πως αυτές κάνουνε λάθη και απερισκεψίες. Τιμωρούν και εκδικούνται. Οφείλουν να δείξουν πως κάνουν δουλειά, πως οι αρχές τους παράγουν έργο. Μόνο που οι από πάνω μένουν ανενόχλητα αμέτοχοι στο έργο και μας τρίβουν στην μούρη τα διδακτορικά τους πάνω στον οπορτουνισμό, με τα ευαίσθητα δημοκρατικά τους πνεύματα, με τις βαρυσήμαντες θεατρικές επερωτήσεις και παρεμβάσεις τους και με τις ανεξάρτητες όποτε τους χρειαστεί αρχές τους.

Το έχουμε ξαναπεί πως όπου υπάρχει εξουσία δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Και η δικαιοσύνη για εμάς χτίζεται μεταξύ των ελεύθερων ανθρώπων, σε μια ελεύθερη κοινωνία χτισμένη από τα χέρια των εξεγερμένων, γκρεμοτσακίζοντας τους φόβους στους οποίους στηρίζονται οι εξουσίες. Άδικη και αυθαίρετη είναι η ίδια τους η ύπαρξη.

Κανένας όμηρος στα χέρια του κράτους – Φωτιά σε όλα τα κελιά

Εξέγερση/Αξιοπρέπεια/Δικαιοσύνη

αναρχική ομάδα μπαρούτι