Δεν είναι ουτοπία, δυο χρόνια τώρα το εργοστάσιο της βιο.με λειτουργεί χωρίς αφεντικά. ένας εργασιακός χώρος αλλιώτικος, ένας χώρος αγώνα, αξιοπρέπειας, αλληλεγγύης. εντός του συναρμολογείται μια καθημερινότητα από ανθρώπινες σχέσεις ισότιμες. ένα πείραμα που απαντά, αλλά είναι ταυτόχρονα και πρόταση, στη μανία όλων αυτών που μιλούν διαρκώς την γλώσσα του θανάτου. Από την εστία της οικογένειας και το σχολείο, μέχρι το πανεπιστήμιο και τον εργασιακό χώρο, απαντά πως η ανθρώπινη δημιουργία, η φαντασία, ο έρωτας, το πάθος για ζωή είναι βασικά συστατικά της ελευθερίας, ατομικής και συλλογικής και αντίστροφα.

Ανθρωποι που μέσα από αγώνες κατάφεραν να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους, έξω από τη λογική της ανάθεσης, αρνούμενοι να κατεβάσουν το κεφάλι σε ό,τι τους στάθηκε εμπόδιο μέχρι και σήμερα, και συνεχίζουν να προτάσσουν την εργατική αυτοδιεύθυνση και τον αγώνα από τα κάτω ως εργαλείο για να φτιάξουμε τις ζωές μας στα μέτρα μας, δεν είναι μόνοι. ο αγώνας είναι κοινός.

αλληλεγγύη στον αγώνα της βιο.με

όσοι μιλούν για θάνατο να τον κρατήσουν εντός τους.

εμείς θέλουμε ζωή. αξιοπρέπεια, ελευθερία, δικαιοσύνη.

αναρχική ομάδα μπαρούτι