Την Πέμπτη 30 Ιουνίου το Καραβάνι Αγώνα & Αλληλεγγύης στους εργάτες της ΒΙΟΜΕ και των Ρομπέν του Ξύλου φτάνει στην Αθήνα. Το βράδυ της ίδιας ημέρας πραγματοποιείται συνέλευση στο Θέατρο Εμπρός. Παρασκευή 1 Ιουλίου, το πρωί, ξεκινάει συγκέντρωση μπροστά στο υπουργείο εργασίας με στόχο να δοθεί θεσμική λύση στα ζητήματα των δυο εργοστασίων και να περάσουν στα χέρια αυτών που τα δουλεύουν. Η προθέσεις του Καραβανιού είναι να μην φύγουν από τον χώρο αν δεν δοθούν γραπτές εγγυήσεις. Λίγα μόλις λεπτά μετά ο επικεφαλής των Ματ απειλεί τους συγκεντρωμένους ότι αν στήσουν σκηνές θα “αγκαλιαστούμε”.

Στις 12:30 διευρυμένη αντιπροσωπεία εργαζομένων ΒΙΟΜΕ και ΡΟΜΠΕΝ καθώς και αλληλέγγυων μπαίνει στο υπουργείο εργασίας για να καταθέσουν τα αιτήματα τους και να ανακοινώσουν ότι δεν θα αποχωρήσουν αν αυτά δεν ικανοποιηθούν. Η αναπληρώτρια υπουργός εργασίας όπως ήταν αναμενόμενο, αποφεύγει να πάρει θέση και δηλώνει μια αόριστη “στήριξη”. Οι συγκεντρωμένοι ξεκινούν να στήνουν σκηνές με σκοπό να παραμείνουν στο χώρο και δέχονται επίθεση από τα ΜΑΤ. Γίνονται προσαγωγές δυο αλληλέγγυων που μετά αφήνονται ελεύθεροι χωρίς κατηγορίες αλλά με πληγές και μώλωπες,εργάτες τις ΒΙΟΜΕ και αλληλέγγυοι έχουν μεταφερθεί στο νοσοκομείο.

Για άλλη μια φορά οι από τα πάνω (κράτος, εξουσιαστές, αφεντικά) δείχνουν πως τα έχουν χαμένα μπροστά στο μέλλον που τους προλαβαίνει. Επιτίθενται με βαρβαρότητα στους εργάτες της ΒΙΟΜΕ και ΡΟΜΠΕΝ και στους αλληλέγγυους. Φοβούνται την αυτοδιαχείριση γιατί έχουν μάθει να παρασιτούν διαχειριζόμενοι την εργασία των από τα κάτω. Εμείς ας ενώσουμε τους μόχθους, τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας και ας τους στείλουμε εκεί που ανήκουν, στο τίποτα.
Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στους εργάτες της ΒΙΟΜΕ και ΡΟΜΠΕΝ, σε κάθε εγχείρημα αυτοδιαχείρισης από τα κάτω. Να δημιουργήσουμε παντού εστίες αυτό-οργάνωσης και εξέγερσης.

Η εξέγερση είναι πολιτισμός
Αναρχική ομάδα μπαρούτι