Η κοινωνική αυτονομία σημαίνει ότι η κοινωνία όχι μόνον θέτει τους δικούς της νόμους αλλά και ότι αναγνωρίζει τον εαυτό της ως πηγή των κανόνων της. Με αυτήν την έννοια, η αυτονομία σημαίνει την απεριόριστη αμφισβήτηση του νόμου και των θεμελίων του, καθώς επίσης και την ικανότητα να δημιουργείς, να πράττεις και να θεσμίζεις.

Σε μια εποχή ακρωτηριασμού των ανθρώπινων σχέσεων, της μιζέριας των ναρκωτικών και του αλκοολισμού, οι καταλήψεις εμφανίζονται ως εστίες αντίστασης, ως πραγματική υποδομή για το κτίσιμο μιας ελεύθερης ζωής, αντίθετη στον τρόπο που μας έχει εγκλωβίσει η κυριαρχία. Όταν η σύγκρουση είναι αναγκαία – και πιθανόν θα είναι πάντα αναγκαία – οι καταλήψεις και όλοι οι αυτόνομοι χώροι, μας απελευθερώνουν από τους περιορισμούς που θέτουν οι κανόνες των κρατούντων.

Οι καταλήψεις έχοντας σαν αρχή την αυτοοργάνωση της καθημερινής ζωής μακριά από την σαπίλα της αυτοκρατορίας της κατανάλωσης, προσπαθούν με συλλογικό αγώνα να βρεθούν εκτός της θεσμικής κυριαρχίας. Αποτελούν ένα χώρο που μαθαίνουν και αναπτύσσουν όλοι όσοι συνδιαμορφώνουν, μία κουλτούρα ενάντια στο σεξισμό, την ιεραρχία, την αποξένωση, την ετερονομία, δημιουργώντας αυτοοργανωμένα, δομές αξιοποίησης των ικανοτήτων σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.

Αυτό είναι οι καταλήψεις και οι αυτόνομοι χώροι, ανάγκη για ελευθερία. Αυτήν την ελευθερία φοβούνται πάντα οι εξουσίες. Αυτήν προσπαθούν να την προβάλλουν ως επικίνδυνη. Ναι είναι η πιο επικίνδυνη ουσία που κρατά κάθε άνθρωπος ενάντια σε κάθε εξ-ουσία. Αυτήν την ελευθερία ερχόμαστε να υπερασπιστούμε και να διεκδικήσουμε.

Αλληλεγγύη σε κάθε κατάληψη.
10, 100, 1000 καταλήψεις, ενάντια σε ένα κόσμο οργανωμένης σήψης.

Αναρχική Ομάδα Baruti